4.9 KiB
| title | type | slug |
|---|---|---|
| Chapter 5: Buy in bulk > wat te doen met je nieuwe zooi? | Chapter | true |
At this point in the salvaging process, where I (very dramatically) sit in the middle of a workshop surrounded by caresses of printers, cassette recorders and radio’s, I need to think about what to do with the remainders of the project. It becomes very clear to me how the actions of a field guide to salvaging sound devices are “just” a literal intervention in the bigger scheme of things. In the lifecycle of e-waste, I applied a small detour in the hardware that was being sent to the landfill, before bringing it to a mileupark.
[Question: welke afdeling zijn er in het milieupark? Kan ik daar nog afval verder scheiden.]
Do note that the small detour is not “wasted”1 time or effort. We were able to create the moment of celebration as the 100 rabbits would like us to do. We extended the life of the hardware for a bit to uncover black boxes together. To me personally it was already valuable to be able to dismantle hardware with both kids and my mom (shoutout), and view the hardware from their perspective.
This moment of having to return it to the mileupark shows that this intervention did not change much, as one person or one repair cafe cannot do. It does call for better legislation and regulation, and put the responsibility of the disposal back to where the material came from, in my opinion at least, improved design processes and a different mindset. It is one thing to return your iPhone to the Apple Store to buy a new one, it’s another thing to embrace not having the latest phone. So it still keeps this cycle of consuming and disposing in place, instead of forcing Apple to create actual ownership of the waste that they create. Thank you. Hoewel recycling programma’s zoals deze vast een zekere effect hebben, zeggen ze niets over waar hardware utieindelijk eindigt [@parksFallingApartElectronics2007] daarnaast is een randvoorwaarden van het inleveren vaak dat je eerst een nieuw apparaat aanschaft, wat alleen een soort greenwashing van consumeren creeert. https://www.samsung.com/nl/inruil/. Op de website van samsung staat letterlijk “Stap 1. Koop je nieuwe toestel met inruilvoordeel op samsung.com”. Er wordt geen woord gerept over wat er gebeurt. alleebn “et krijgt een nieuwe bestemming of wordt volledig verwerkt.”. Nog ironischer wordt het wanneer je verder zoekt op de website van de inruil partner van samsung, l8p. Over inruil wordt hier ook hee lief gezegd, we geven je toestel een tweede leven bij een nieuwe eigenaar. Echter op de webshop wordt er gerept over “s: deze producten zijn nieuw, nooit (of beperkt) gebruikt en in originele toestand. “ Wat is het
As Jennifer Gabry’s concludes we shouldn’t strive for a zero waste utopia and in that way hide the waste, yet find we should [@gabrysDigitalRubbishNatural2011] [JA WAT MOETEN WE EIGENLIJK DOEN VOLGENS HAAR - VERDER LEZEN]. By actively engaging with the salvaged hardware, we are able to uncover some black boxes, as we did in chapter 2, dismantling. [kunnen we hier nog iets over black boxes zeggen?]
[@remyLimitsSustainableInteraction2015] heeft het over unintentional absolescence (lief), wat het resultaat is van twee kenmerken van het veld van HCi & ubiquitus computing: research nieuwe technologieen en meer producten verkopen. Dit samen zorgt dus voor unintentional obsolescence. Veel van de oplossingen om absolescence tegen te gaan, werken deze twee doelen tegen.
M
-
solo = niet te doen. Eigenlijk zou je een soort vorm moeten hebben qua uitwisseling van hardware, zodat je niet in je eentje mega veel weerstandjes hebt, maar dit uitwisselt/ruilt.
-
en waarom is het niet te doen? SMD componenten. Daarin is het overduidelijk te zien dat de hardware niet met de gedachte is ontworpen dat er ooit nog iemand anders bij zou komen, of het nu voor maintenance of salvaging is.
Ideeen
Within recycling there is loads of greenwashing. Falling apart (Parks, n.d.)[@parksFallingApartElectronics2007] text gebruiken hier.
Feedback: * Je beantwoord de vraag heel erg vanuit het perspectief van de maker van sound devices, wat heel goed is, maar je maakt weinig connecties met het grotere plaatje, right to repair movement, planned obsolesence, e-waste, werkelijke kosten van wegwerp maatschappij. Ik denk dat Mattern's tekst misschien een goede inspiratie is hier, als voorbeeld van hoe je een koppeling kunt maken tussen het hands on doen en 'de big picture' van wat moeten we eigenlijk repareren, de apparaten of het systeem dat ze produceerd?
Over waarom microcontrollers
Uit de tekst van dirty electronics wordt dit ook benoemd An advantage of using microcontrollers is that less discrete electronic components are needed in a circuit design. And of course, it is possible to reprogram the microcontroller. [@richardsDIYElectronicMusic2013]
-
pun intended ↩︎